Getuigenis Elma van Delft

Ik ben Elma van Delft, geboren in Nederland in 1968, maar ik woon sinds 1997 in België.
Ik heb een dochter van 17 jaar & een zoon van 15 jaar en ben gescheiden.

Mijn levensverhaal is het verhaal van:

• een ongelukkige kindertijd en een ongelukkige jeugd in een strenge, rigide katholieke familie
• een zware eetverslaving
• huiselijk geweld met de vader van mijn kinderen (dat bijna op een compleet familiedrama uitliep, waaraan we beiden evenveel schuldig zouden zijn geweest).
• een sekte (Santo Daime) die hallucinogenen (drugs) als ‘sacrament’ gebruikt en waar ik 10 jaar ingewijde ben geweest
• een zware depressie die jàrenlang heeft geduurd zonder dat iemand in mijn omgeving van mijn depressie afwist, noch ikzelf, en een mentale stoornis
• een leven waarin ik nachtclub danseres was (paaldanseres; ik heb in clubs in Brussel, Amsterdam, Berlijn, Londen en Parijs gedanst) + naschoolse opvang-juf
• een zelfdodingspoging : ik ben in 2007 van 4 hoog naar beneden gesprongen …

Het verhaal waarin ik mijn man verloor, (de hoede over) mijn kinderen, mijn huis, mijn werk, mijn benen (nee, ik heb geen prothesen; ik praat hier over mijn handicap), vrienden en familie vanwege onbegrip over die zelfdodingspoging. De vader van mijn kinderen maakte het uit toen ik in het ziekenhuis lag en eiste de hoede over de kinderen op en ons huis, waar ik ten slotte zelf vrijwillig mee heb ingestemd omwille van de vrede tussen ons te bewaren in het belang van onze kinderen.

Maar het is ook het verhaal waarin ik JEZUS-CHRISTUS heb ontmoet terwijl ik in coma lag
, op het moment dat de artsen tegen mijn kinderen zeiden dat hun mama dood zou gaan.
(zij waren toen 6 & 8 jaar) … Hij heeft toen echter anders besloten, Hij heeft mijn leven gered.
Het is het verhaal waarin ik bijna 2 jaar (ja!) in het ziekenhuis/revalidatiecentrum lag
, waarvan ik de eerste 9 maanden 24u/24u, 7 dagen per week alleen nog maar op mijn rug kon liggen
moederziel alleen op een kamertje met overal ijzers in mijn benen, mijn heupen, mijn linkervoet geparalyseerd en mijn armen opgezwollen enz. Ik kon zelfs niet meer op mijn zij liggen/rollen
en een tijd lang kon ik ook niet meer eten. Ik kreeg liters morfine toegediend per dag tegen de pijn.
Het is het verhaal waarin ik in mijn rolstoel het ziekenhuis verlaat en geheel alléén (alles kwijt dus)
een nieuw leven moet opbouwen.

Maar het is vooral ook het verhaal van hoe ik, ondanks dit alles, gelukkiger ben dan dat ik ooit in mijn leven ben geweest omdat ik eindelijk heb begrepen wat het betekent dat “Jezus redt”; Hij heeft niet alleen mijn leven gered, maar veel belangrijker nog: Hij heeft ook mijn ziel gered.
Het is het verhaal waarin ik heb begrepen dat er maar 1 weg naar de hemel is: dat is via Hem!
Het is het verhaal waarin ik heb begrepen dat Hij inderdaad de Redder van de wereld, de Messias is
en dat Hij spoedig weer gaat terugkomen op deze wereld …
Het is het verhaal waarin ik, na het ziekenhuis me bekeer tot het protestantisme
en waarin GOD mij, via een wonder, de weg wijst naar een evangelische-pinksterkerk
met 500 zingende & swingende Afrikanen die joelen en ‘gillen’ van plezier
omdat we Zijn tweede Komst spoedig verwachten, omdat we gered zijn,
,maar ook omdat Hij elke dag nog vele wonderen in onze levens verricht :
Mensen die ongeneeslijk ziek waren en die door God toch weer genezen zijn
, gebroken gezinnen die hersteld worden, onvruchtbaren die kinderen krijgen,
, armen die rijk werden, werklozen die werk vinden enz.
er zijn zelfs getuigenissen van doden die weer tot leven zijn gewekt in Zijn Heilige Naam
en zelfs al is dat misschien moeilijk om te geloven : het is Waar …
Het is het verhaal waarin ik er in slaag, m.b.v. God, om geheel zelfstandig een nieuw leven op te bouwen zonder rolstoel maar lopend met 2 krukken en waarbij ik op een ruim 2-slaapkamer appartement op de 1e verdieping leef waar geen lift is, alleen een trap, ondanks mijn zware handicap
en het is het verhaal waarin ik 5 jaar na mijn bekering/doopsel door volledige onderdompeling afgestudeerd ben als predikante/priesteres aan een Franstalig protestants universitair centrum
, terwijl ik nauwelijks Frans sprak toen ik aan die studie begon (ik heb 4 jaar gestudeerd en
behaalde mijn diploma in oktober 2014).
God genas me ook van mijn mentale ziekte.
Maar vooral ook:
het is het verhaal waar ik na 2 jaar voltijds bidden + me in God verdiepen (via de kerk, de Bijbel en mijn studie theologie), het contact met mijn dochter weer terugkreeg
en het is het verhaal waarin ik na 5 jaar voltijds bidden + me in God verdiepen het contact met mijn zoon weer terugkreeg.
Het is het verhaal waarin God ook de verstandshouding tussen hun vader & mij volledig herstelde
, omdat we er beiden voor hebben gekozen om elkaar te vergeven voor de zware fouten/zonden
die we alle twee hebben gemaakt/begaan en om die te belijden voor God …

De Bijbel zegt in 2 Korintiërs vers 16-18:

“Daarom beoordelen we vanaf nu niemand meer volgens de maatstaven van deze wereld; ook Christus niet, die we vroeger wel volgens die maatstaven beoordeelden. Daarom ook is iemand die één met Christus is, een nieuwe schepping. Het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen. Dit alles is het werk van God”.

Mijn grootste hartewens is om een gebedscentrum ter voorkoming van zelfdoding
& ter voorkoming van familiedrama’s op te zetten.
Ik bid dat God me de juiste mensen en middelen stuurt om dit ook daadwerkelijk te kunnen realiseren (in Brussel?). AMEN.
Ik ben bereikbaar op e-mailadres: levensfontein@gmail.com

Gods’ zegen & wonderen ; Liefde & Licht van Jezus voor u

Elma