Hoofdstuk 1 / mijn kinderjaren / de gruwel / de vernedering / de uitsluiting /

De vernedering:

Hoe pijnlijk vernederingen voor een kind kunnen zijn, zal ik hier beschrijven

Volgens de Belgische schoolplicht, moest ik op zeven jaar naar school en mijn ouders hielden zich aan deze verplichting.

Dus fier als een gieter, trok ik de eerste dag van het eerste studiejaar naar de plaatselijke gemeenteschool. De fierheid zou evenwel niet lang stand houden.

Daar waar de andere kinderen op school toekwamen, met mooie propere klederen….

was ik getooid met oude, vuile en…. bovendien stinkende klederen.

Meteen mocht ik van de leraar plaatsnemen op de ezelsbank. Dit waren de banken achteraan in de klas, voorzien voor kinderen die als achterlijk, stom en minderwaardig werden beschouwd. Bovendien zover van de leraar lessenaar  en van het bord, dat men nauwelijks kon volgen wat de leraar allemaal onderrichtte en op het bord schreef.

Dit was reeds een eerste pijnlijke ervaring, ik was toch niet achterlijk of stom?

Maar het zou nog veel erger worden, niet alleen werden de enkele kinderen die op die bank moesten plaatsnemen door de andere kinderen uitgesloten, maar ook nog gepest en geslagen, terwijl de leraar zijn hoofd weg draaide en deed of hij niets opmerkte.

Denk je nu dat het niet erger kon? Jawel het kon en zou nog veel erger worden.

Toen de leraar me de opmerking maakte dat ik mijn nagels moest kuisen en mijn tanden moest poetsen, stond ik voor een zwaar probleem, er waren thuis geen tandenborstels of materiaal om mijn nagels te kuisen. Dus dan maar een scherp stokje gezocht  om mijn nagels te kuisen en wat stro om mijn tanden te poetsen. Dit was wel niet gerekend op de reactie van mijn vader. Toen die me vroeg met wat ik bezig was en het hem zegde, kreeg ik een fikse draai rond mijn oren, want met proper nagels rondlopen en met proper tanden was iets voor stadsjuffertjes en niet voor stoere boerenkerels. Dus moest ik mijn handen in de modder duwen om terug vuile nagels te krijgen en aan mijn tanden durfde ik zelfs niet meer te komen.

’s Anderendaags in school aangekomen, kwam de leraar naar mijn nagels kijken en naar mijn tanden en toen die opmerkte dat ik zijn bevelen niet had gevolgd, kreeg ik ook daar een draai rond mijn oren, maar erger, ik moest vooraan in de klas gaan staan voor de andere kinderen, met mijn tanden bloot en met mijn armen vooruit gestrekt om mijn vuile vingernagels te laten zien. De andere kinderen mochten een voor een naar mij komen kijken en mij bespotten, vernederen en zelfs bespuwen. Oh wat hadden zij een lol en Ik??

Telkens ik mijn armen liet zakken van vermoeidheid, kreeg ik nog een stokslag op mijn handen

Pijn…Pijn…Pijn…Pijn…

Verdriet….Verdriet….Verdriet….

Hier werd de basis gelegd voor mijn verdere leven.

Maar het kan verkeren zei Bredero en het verkeerde.

Terwijl ik werd uitgesloten omwille van mijn verwaarlozing en me niet wist te verdedigen tegen andere kinderen, was er in een andere klas een jongen die werd uitgesloten omdat…. hij zich net zo hard kon verdedigen. Het minste geringste dat er hem werd in de weg gelegd, sloeg hij er op los dat iedereen schrik van hem kreeg.

En… zoals bij een magneet tegengestelde polen mekaar aantrekken, zo gebeurde het ook hier. Op een dag dat de andere kinderen van mijn klas me weer aan het pijnigen waren, verscheen daar opeens M… (ik ga zijn naam om redenen die U later zult begrijpen, niet aanhalen) en… jawel, hij nam het voor mij op, hij begon op mijn pesters in te slaan dat het niet te aanschouwen was. En… ik begon mee te doen. De frustraties, de opgekropte woede, de opgelopen vernederingen, barstten in alle hevigheid los.

Dit was de eerste maal in mijn leven dat ik vocht.

M… is jarenlang mijn beste vriend gebleven, tot… hij spoorloos verdween, net als 16 anderen..

Nu dat ik het toch hierover heb, ga ik er meer over schrijven, ook al zal ik hier heel voorzichtig dienen te werk te gaan.

Toen ik aan M…. vroeg waar hij zo leren vechten had (zoiets had ik nog nooit gezien), deelde hij me mee dat hij tot een bijzondere jeugdbeweging behoorde, waar hij niet alleen leerde vechten, maar ook allerlei overlevingstechnieken leerde.

Enkele dagen nadien arriveerde de vader van M… thuis, had een lang gesprek met mijn vader, er werd samen gelachen en gedronken en… een paar dagen nadien, kreeg ik een mooi proper uniform en behoorde ik ook tot die geheime jeugdbeweging. Ho wat was ik fier, ik mocht dan wel niet met dat uniform over straat lopen, dat mocht enkel op de bijeenkomsten, maar ik had iets waar die andere mooi geklede kinderen van de klas jaloers zouden op geweest zijn en…. ik mocht vanaf die dag proper nagels hebben en me regelmatig opfrissen ( dat moest binnen die beweging)

Zoals gezegd zal ik hieromtrent later meer vertellen, maar ik ga nu de komende dagen me beperken tot wat ik heb aangehaald in de titel van dit hoofdstuk

Voor alle duidelijkheid, het was geen Hitlerjugend, maar de trainingen waren wel gelijkaardig en wat de doelen er van waren maak ik later duidelijk